Ademloos bij Messe in g-Moll van J.S. Bach (BWV 235).
We waren bij Martien van Woerkum te Heikese kerk, Tilburg.
Uitzicht was prima, vanaf rij 2, meteen achter solist Robbert Muuse. Publiek was verrukt en na klaterplaus overtrof Martien zichzelf. Hij gooide er een encore tegenaan: laatste maten van het slotkoor. Grootste spanning was eraf en ik durfde eindelijk meegereisde Flipcam tevoorschijn te halen voor magnetische herinnering vanuit de heup. Zie evenwel wat toen gebeurde…
bovengetekende bij nader inzien.
Verrassend, sportief! Sparteling herkenbaar, mijn pet staat met regelmaat ’s avonds anders dan ’s ochtends en daarom best riskant om onverbiddelijk onuitwisbare reactie te plaatsen maar toch gedaan…
P.S. Muskiet overigens geen bekende van ondergetekende!
Begrijpelijk vervelend maar getuigt van weinig respect voor collega-beeldmaker om term ‘lul’ te bezigen… respons in vorm van ‘Flipeikel’ zou vergelijkbaar misplaatst zijn 😉 Hopelijk toch genoten van concert; Bach rules & binnenkort weer Matthäus-tijd (Goes 24/3).
Na nachtje slapen heb ik onder uw invloed titel wat minder onbetamelijk gemaakt. Mijn humeuren spartelen er vaak lustig op los, moet u weten…